چاپ

نسیم گیلان - ایسنا /خرس‌های آبی(Tardigrades)، جانوران میکروسکوپی هستند که ظاهری شبیه به پاستیل خرسی با هشت پا دارند و به دلیل توانایی‌شان در زنده ماندن در برخی از سخت‌ترین شرایط محیطی برای چندین دهه بدون غذا و آب، مورد توجه قرار گرفته‌اند. اکنون شاید دانشمندان راز جاودانگی این موجودات را کشف کرده باشند.
این جانوران سرسخت به راحتی می‌توانند سطوحی از تشعشعات را تحمل کنند که برای اکثر اشکال دیگر حیات کشنده است، دماهای شدید و حتی خلاء در فضا، مشکلی برای حیات آنها ایجاد نمی‌کند. برخی از دانشمندان فکر می‌کنند که کشف ژن‌های مسئول در انعطاف پذیری قابل توجه آنها، به ویژه در برابر تشعشعات فوق العاده بالا، می‌تواند طیف وسیعی از کاربردهای بالقوه از تحقیقات سرطان تا اکتشاف فضایی را ممکن کند.
به نقل از اسپیس، اکنون‌ ممکن است بیش از هر زمان دیگری به کشف راز آنها نزدیک باشیم.
دانشمندان چینی گونه جدیدی از خرس‌های آبی را شناسایی کرده‌اند که میزبان هزاران ژن هستند که در معرض تشعشع فعال‌تر می‌شوند. به گفته محققان، این یافته‌ها، نشان از یک سیستم دفاعی پیچیده دارد که از DNA خرس آبی در برابر آسیب‌های ناشی از تشعشع محافظت می‌کند و می‌تواند راه را برای ابداع محافظت بهتر از فضانوردان در برابر فشارهای ماموریت‌های طولانی مدت، هموار کند.
این گونه جدید که Hypsibius henanensis نامیده می‌شود، نامش را از استان هنان چین که حدود شش سال پیش در آنجا جمع‌آوری شد، گرفته است و با دوزهای تشعشع چندین برابر بیشتر از آنچه برای انسان کشنده بود، برخورد داشت. بر اساس مقاله‌ای که در روز 25 اکتبر در مجله Science منتشر شد، 2801 ژن خرس آبی که مرتبط با ترمیم دی‌ان‌ای، تقسیم سلولی، متابولیسم هورمونی و پاسخ‌های ایمنی بودند، ‌ تحت تاثیر بمباران قرار گرفتند.
یکی از ژن‌هایی که فعال‌تر شد، DODA1 نام داشت. به نظر می‌رسد این ژن، فرآیندی را فعال می‌کند که در آن خرس‌های آبی، رنگدانه‌های آنتی‌اکسیدانی به نام بتالین تولید می‌کنند. این رنگدانه‌ها می‌توانند برخی از مواد شیمیایی واکنش‌دهنده مضر درون سلول‌ها را که در اثر تشعشع ایجاد می‌شوند، از بین ببرند و در برابر آسیب ناشی از تشعشع مقاومت ایجاد کنند.
لینگکیانگ ژانگ(Lingqiang Zhang)، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: وقتی محققان سلول‌های انسانی را با بتالین خرس‌های آبی مورد درمان قرار دادند، متوجه شدند که سلول‌ها در برابر پرتو مقاومت بهتری دارند.
خرس‌های آبی به دلیل انعطاف‌پذیری فوق العاده‌ای که دارند، موضوع تحقیقات گسترده‌ای بوده‌اند. در سال 2007، پس از اینکه یک کپسول بدون سرنشین روسی 3000 خرس آبی زنده را در یک ماموریت اروپایی به مدار پایین زمین برد، آنها به مدت 10 روز در معرض خلاء سخت فضا قرار گرفتند. آنها اولین حیواناتی بودند که از قرار گرفتن در معرض فضا جان سالم به در بردند. 68 درصد از آنها زنده ماندند و فرزندان طبیعی به دنیا آوردند. همین امر در مورد خرس‌های آبی که در سال 2011 در آخرین پرواز شاتل فضایی اندیوور ناسا در فضا منفجر شد نیز رخ داد.