بزرگنمايي:

نسیم گیلان - ایسنا / مردان و زنان تسکین درد را متفاوت تجربه می‌کنند و یک مطالعه جدید ممکن است مشخص کند که چرا زنان بیشتر مستعد ابتلا به درد مزمن هستند و کمتر به درمان‌های مواد افیونی پاسخ می‌دهند.
یک مطالعه جدید از دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو، با بررسی مدیتیشن به عنوان درمانی برای کمردرد مزمن، نشان داده است که مردان و زنان از مکانیسم‌های بیولوژیکی متفاوتی برای تسکین درد استفاده می‌کنند. مردان عمدتا به آزادسازی مواد افیونی درون‌زا، مسکن‌های طبیعی بدن، متکی هستند، در حالی که زنان برای مدیریت درد به مسیرهای جایگزین و غیرافیونی وابسته هستند.
به نقل از اس‌تی‌دی، داروهای مخدر مصنوعی، مانند مورفین و فنتانیل، قوی‌ترین دسته از داروهای مسکن موجود هستند. مشخص شده که زنان به درمان‌های مواد افیونی که از مولکول‌های مواد مخدر مصنوعی برای اتصال به گیرنده‌های مشابه مواد افیونی درون‌زا استفاده می‌کنند، واکنش ضعیف‌تری نشان می‌دهند. این جنبه از داروهای اپیوئیدی به توضیح اینکه چرا آنها به عنوان مسکن بسیار قدرتمند هستند، اما همچنین خطر وابستگی و اعتیاد را به همراه دارند، کمک می‌کند.
فادل زیدان(Fadel Zeidan)، پروفسور بیهوشی می‌گوید: وابستگی به این دلیل ایجاد می‌شود که وقتی دوز اصلی آنها دیگر کارساز نیست، افراد شروع به مصرف مواد افیونی بیشتری می‌کنند. اگرچه این یافته‌های ما حدس و گمان است، شاید یکی از دلایلی که زنان بیشتر به مواد افیونی معتاد می‌شوند این است که از نظر بیولوژیکی کمتر به مواد افیونی واکنش نشان می‌دهند و برای تسکین درد نیاز به مصرف بیشتر دارند.
این مطالعه داده‌های دو کارآزمایی بالینی را با مجموع 98 شرکت‌کننده، از جمله افراد سالم و کسانی که مبتلا به کمردرد مزمن تشخیص داده شده بودند، ترکیب کرد. شرکت کنندگان تحت یک برنامه آموزشی مدیتیشن قرار گرفتند، سپس مدیتیشن را در حالی که دارونما یا دوز بالایی از نالوکسان دریافت می‌کردند، انجام دادند. نالوکسان دارویی است که مانع از عملکرد مواد افیونی مصنوعی و درون‌زا می‌شود. در همان زمان، آنها یک محرک حرارتی بسیار دردناک اما بی‌ضرر را در پشت ساق پا تجربه کردند. محققان میزان تسکین درد ناشی از مدیتیشن را زمانی که سیستم اپیوئیدی مسدود شده بود در مقابل زمانی که سالم بود اندازه‌گیری و مقایسه کردند.
این مطالعه نشان داد که مسدود کردن سیستم اپیوئیدی با نالوکسان، تسکین درد مبتنی بر مدیتیشن را در مردان مهار می‌کند، که نشان می‌دهد مردان برای کاهش درد به مواد افیونی درون‌زا تکیه می‌کنند. نالوکسان تسکین درد مبتنی بر مدیتیشن را در زنان افزایش داد، که نشان می‌دهد زنان برای کاهش درد به مکانیسم‌های غیرافیونی تکیه می‌کنند. هم در مردان و هم در زنان، افراد مبتلا به درد مزمن نسبت به شرکت کنندگان سالم تسکین درد بیشتری را از مدیتیشن تجربه کردند. این نتایج بر نیاز به درمان‌های درد خاص‌تر در مردان و زنان تاکید می‌کند، زیرا بسیاری از درمان‌هایی که ما استفاده می‌کنیم تقریبا به خوبی برای مردان کار نمی‌کنند.
محققان به این نتیجه رسیدند که با تنظیم درمان درد بر اساس جنسیت فرد، ممکن است بتوان نتایج بیمار را بهبود بخشید و اتکا به مواد افیونی و سوء استفاده از آنها را کاهش داد. این مطالعه اولین شواهد روشنی را ارائه می‌دهد که تفاوت‌های جنسی در پردازش درد واقعی است و باید در هنگام ایجاد و تجویز درمان برای درد جدی‌تر گرفته شود.